《仙掌铭》拼音译文赏析

  • xiān
    zhǎng
    míng
  • [
    táng
    ]
  • yīn
    yáng
    kaī
    yuán
    biàn
    huà
    xiè
    weí
    bǎi
    chuān
    níng
    weí
    chóng
    shān
    shān
    chuān
    zhī
    zuò
    tiān
    bìng
    yǒu
    zhēn
    zǎi
    ér
    weì
    zhī
    shī
    gōng
    zhě
    yǒu
    ruò
    líng
    rǎng
    jiān
    zuǒ
    pái
    shǒu
    yáng
    yòu
    tuò
    tài
    huá
    jué
    zhóu
    shǐ
    使
    zhōng
    liè
    chè
    shān
    weí
    liǎng
    dào
    rán
    hòu
    dǎo
    ér
    dōng
    yǒu
    hài
    liú
    fēng
    zhī
    diān
    hòu
    dài
    jiē
    xuán
    zōng
    zhě
    líng
    fēng
    ér
    hài
    zhī
    huò
    weì
    huī
    guǐ
    jīng
    ér
  • weí
    xué
    zhě
    huò
    fāng
    céng
    zhī
    chuàng
    zhòu
    zuò
    wàn
    xiàng
    yuè
    ér
    zhī
    xīng
    ér
    chén
    zhī
    shǐ
    使
    zhuàn
    huán
    rào
    jiàn
    chí
    fēng
    hài
    yǒu
    shèn
    zhě
    guān
    yīn
    weì
    cháng
    hài
    yān
    ér
    líng
    yǒu
    hài
    shì
    shì
    guǒ
    huò
    tiān
    yǒu
    guān
    yīn
    yáng
    yǒu
    zàng
    duàn
    liàn
    liù
    zuò
    weí
    wàn
    xíng
    xíng
    yǒu
    suì
    xìng
    yǒu
    zào
    zhě
    yuán
    jīng
    zhī
    ér
    sàn
    zhī
    cái
    ér
    chéng
    zhī
    shān
    zhí
    chuí
    zhī
    weí
    píng
    weí
    fǒu
    weí
    gōu
    weí
    guī
    zhě
    zhě
    zhě
    zhě
    rán
    huáng
    huá
    yuè
    zhī
    zài
    liù
    yóu
    táo
    zhī
    yǒu
    píng
    fǒu
    gōu
    líng
    zhī
    zuò
    rán
    gài
    wàn
    huà
    zhī
    gōng
    tiān
    míng
    dòng
    ér
    shèng
    gōng
    yuán
    jīng
    gǎn
    ér
    wài
    yìng
    yǒu
    zhī
    jiè
    shí
    yān
    jiàn
    shén
    xíng
    fāng
    miào
    yòng
    guǎn
    kuī
    zhě
    nǎi
    xún
    ér
    qiú
    zhī
    chuài
    suǒ
    zhì
    zhī
    jìng
    dào
    yuǎn
  • shǒu
    zhí
    xiàng
    chí
    huà
    quán
    zhǐ
    huī
    tài
    hào
    jiān
    xíng
    qióng
    liè
    cháng
    cuò
    beī
    tài
    huá
    ruò
    kuài
    hài
    shì
    rén
    fāng
    záo
    lóng
    mén
    dǎo
    西
    weí
    shén
    weí
    é
    é
    líng
    zhǎng
    xiān
    zhǐ
    huà
    yǐn
    lín
    bàng
    shàng
    huī
    tài
    qīng
    yuǎn
    ér
    shì
    zhī
    mén
    qīng
    tiān
    hào
    lòu
    pān
    sāng
    ér
    pěng
    bái
    lái
    ruò
    feī
    ruò
    dòng
    feī
    zhì
    shén
    zhì
  • táng
    xìng
    bǎi
    sān
    shí
    yǒu
    zài
    weì
    huá
    yīn
    huá
    rén
    weí
    zhī
    sòng
    shān
    míng
    yàn
    rán
    jiù
    diǎn
    xuán
    shèng
    zhě
    xún
    xǐng
    guó
    zhī
    ruò
    zhī
    wén
    zhī
    yán
    yǎng
    zhī
    tàn
    zhī
    feǐ
    rán
    zhuó
    shí
    weí
    zhì
    yuē
  • tiān
    zuò
    gāo
    shān
    shè
    xiǎn
    西
    fāng
    zhì
    jīng
    weì
    fēn
    chuān
    yōng
    ér
    shāng
    mìng
    líng
    jīng
    mài
    nǎi
    juàn
    gāo
    zhǎng
    yuǎn
    zhí
    pōu
    zhú
    ruò
    liè
    chuān
    kaī
    shān
    tiān
    dòng
    chè
    huáng
    tài
    huá
    ér
    shén
    fǎn
    guà
    shí
    míng
    shén
    feī
    líng
    biàn
    huà
    yǎo
    míng
    dào
    běn
    shēng
    huà
    xíng
    tiān
    yán
    zaī
    shān
    chuān
    níng
    duàn
    áo
    tiān
    shì
    weì
    yān
    kuā
    gōng
    zhī
    zōng
    líng
    zhǎng
    xuán
    zhū
    jiè
    èr
    tíng
    tíng
    gāo
    xiá
    yān
    pēn
    yún
    bào
    huā
    pěng
    bǎi
    shén
    píng
    wàn
    fēng
    cháo
    cháng
    shàng
    yuè
    qún
    dòng
    xià
    shì
    zhòng
    shān
    yóu
    miè
    měng
    bāng
    rén
    shì
    yǒng
    liè
    zhān
    zhī
    zài
    qián
    jiē
    yuè
    sān
    chuān
    yǒu
    jié
    zhǎng
    miè

原文: 阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。曾不知创宇宙,作万象,月而日之,星而辰之,使轮转环绕,箭驰风疾,可骇于俗有甚于此者。徒观其阴骘无眹,未尝骇焉。而巨灵特以有迹骇世,世果惑矣。天地有官,阴阳有藏,锻炼六气,作为万形。形有不遂其性,气有不达于物,则造物者取元精之和,合而散之,财而成之,如埏埴炉锤之为瓶为缶,为钩为棘,规者矩者,大者细者,然则黄河、华岳之在六合,犹陶冶之有瓶缶钩棘也。巨灵之作于自然,盖万化之一工也。天机冥动而圣功启,元精密感而外物应。故有无迹之迹,介于石焉。可以见神行无方,妙用不测。彼管窥者乃循迹而求之,揣其所至于巨细之境,则道斯远矣。
夫以手执大象,力持化权,指挥太极,蹴蹋颢气,立乎无间,行乎无穷,则捩长河如措杯,擘太华若破块,不足骇也。世人方以禹凿龙门以导西河为神奇,可不为大哀乎?峨峨灵掌,仙指如画,隐辚磅礴,上挥太清。远而视之,如欲扪青天以掬皓露,攀扶桑而捧白日,不去不来,若飞若动,非至神曷以至此?
唐兴百三十有八载,余尉于华阴,华人以为纪嶖嵫,勒之罘,颂峄山,铭燕然,旧典也。玄圣巨迹,岂帝者巡省伐国之不若欤?其古之阙文以俟知言欤?仰之叹之,斐然琢石为志。其词曰:
天作高山,设险西方。至精未分,川壅而伤。帝命巨灵,经启地脉。乃眷斯顾,高掌远跖。砉如剖竹,騞若裂帛。川开山破,天动地坼。黄河太华,自此而辟。神返虚极,迹挂石壁。迹岂我名?神非我灵。变化翕忽,希夷杳冥。道本不生,化亦无形。天何言哉!山川以宁。断鳌补天。世未睹焉。夸父愚公,莫知其踪。屹彼灵掌,悬诸巃嵸。介二大都,亭亭高耸。霞赩烟喷,云抱花捧。百神依凭,万峰朝拱。长于上古,以阅群动。下视众山,蜉蝣蠛蠓。彼邦人士,永揖遗烈。瞻之在前,如揭日月。三川有竭,此掌不灭。



独孤及简介: 唐朝诗人,作者信息正在完善中!