《括水调歌》拼音译文赏析

  • kuò
    shuǐ
    diào
  • [
    sòng
    ]
    lín
    zhèng
  • shān
    qiān
    rèn
    bìng
    cháng
    jiāng
    yáng
    lán
    zuǒ
    hóng
    tāo
    làng
    chūn
    zhuàng
    fēng
    zhǐ
    xuě
    xiāo
    bīng
    jìng
    xiāng
    zhōu
    dēng
    àn
    pān
    dèng
    wàng
    kōng
    yán
    xiǎng
    sōng
    huì
    shí
    liú
    cóng
  • shì
    yōu
    xún
    shì
    jué
    fēn
    C
    B
    3
    1
    yōu
    huā
    cǎo
    xiāng
    mǎn
    shí
    yǒu
    feī
    shuāng
    xiàn
    mǎi
    tián
    zhù
    shì
    shǐ
    使
    lán
    nuǎn
    cuì
    zuò
    duì
    xuān
    chuāng
    weí
    jūn
    shuō
    ān
    gāng
  • dōng
    qián
    rén
    zhī
    qiū
    yuè
    wàng
    fàn
    zhōu
    yóu
    zhī
    xià
    qīng
    fēng
    lái
    shuǐ
    xìng
    jiǔ
    shǔ
    sòng
    míng
    yuè
    zhī
    shī
    yǎo
    tiǎo
    zhī
    zhāng
    shào
    yān
    yuè
    chū
    dōng
    shān
    zhī
    shàng
    pái
    huái
    dǒu
    niú
    zhī
    jiān
    bái
    lòu
    héng
    jiāng
    shuǐ
    guāng
    jiē
    tiān
    zòng
    weǐ
    zhī
    suǒ
    líng
    wàn
    qǐng
    zhī
    máng
    rán
    hào
    hào
    píng
    fēng
    ér
    zhī
    suǒ
    zhǐ
    piāo
    piāo
    shì
    huà
    ér
    dēng
    xiān
    shì
    yǐn
    jiǔ
    shèn
    kòu
    xián
    ér
    zhī
    yuē
    guì
    zhào
    lán
    jiǎng
    kōng
    míng
    B
    9
    2
    7
    liú
    guāng
    miǎo
    miǎo
    huái
    怀
    wàng
    meǐ
    rén
    tiān
    fāng
    yǒu
    chuī
    dòng
    xiāo
    zhě
    ér
    zhī
    shēng
    rán
    yuàn
    yīn
    niǎo
    niǎo
    jué
    yōu
    zhī
    qián
    jiāo
    zhōu
    zhī
    qiǎo
    rán
    zhèng
    jīn
    weī
    zuò
    ér
    wèn
    yuē
    weí
    rán
    yuē
    yuè
    lǎng
    xīng
    què
    nán
    feī
    feī
    cáo
    mèng
    zhī
    shī
    西
    wàng
    xià
    kǒu
    dōng
    wàng
    chāng
    shān
    chuān
    xiāng
    móu
    cāng
    cāng
    feī
    mèng
    zhī
    kùn
    zhōu
    láng
    zhě
    fāng
    jīng
    zhōu
    xià
    jiāng
    líng
    shùn
    liú
    ér
    dōng
    zhú
    qiān
    jīng
    kōng
    shī
    jiǔ
    lín
    jiāng
    héng
    shuò
    shī
    shì
    zhī
    xióng
    ér
    jīn
    ān
    zài
    zaī
    kuàng
    qiáo
    jiāng
    zhǔ
    zhī
    shàng
    xiá
    ér
    yǒu
    鹿
    jià
    zhī
    biǎn
    zhōu
    páo
    zūn
    xiāng
    shǔ
    yóu
    tiān
    miǎo
    cāng
    hǎi
    zhī
    shēng
    zhī
    xiàn
    cháng
    jiāng
    zhī
    qióng
    xié
    feī
    xiān
    áo
    yóu
    bào
    míng
    yuè
    ér
    cháng
    zhōng
    zhī
    zhòu
    tuō
    xiǎng
    beī
    fēng
    yuē
    zhī
    shuǐ
    yuè
    shì
    zhě
    ér
    weì
    cháng
    wǎng
    yíng
    zhě
    ér
    xiāo
    cháng
    gài
    jiāng
    biàn
    zhě
    ér
    guān
    zhī
    tiān
    céng
    néng
    shùn
    biàn
    zhě
    ér
    guān
    zhī
    jiē
    jìn
    ér
    yòu
    xiàn
    qiě
    tiān
    zhī
    jiān
    yǒu
    zhǔ
    gǒu
    feī
    zhī
    suǒ
    yǒu
    suī
    háo
    ér
    weí
    jiāng
    shàng
    zhī
    qīng
    fēng
    shān
    jiān
    zhī
    míng
    yuè
    ěr
    zhī
    ér
    weí
    shēng
    zhī
    ér
    chéng
    zhī
    jìn
    yòng
    zhī
    jié
    shì
    zào
    zhě
    zhī
    jìn
    zàng
    ér
    zhī
    suǒ
    gòng
    shì
    ér
    xiào
    zhǎn
    gēng
    zhuó
    yáo
    jìn
    beī
    pán
    láng
    xiāng
    zhěn
    zhōu
    zhōng
    zhī
    dōng
    fāng
    zhī
    bái

原文: 庐山几千仞,屹立并长江。杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空■。岩壑响松桧,巨石激流淙。
事幽寻,遗世俗,绝纷CB31。幽花野草香满,时有鹤飞双。羡子买田筑室,欲使浮岚暖翠,坐卧对轩窗。我欲为君说,安得笔如杠。
东坡前赤壁赋:壬戌之秋,七月既望,苏子与客,泛舟游于赤壁之下。清风徐来,水波不兴。举酒属客,诵明月之诗,歌窈窕之章。少焉,月出于东山之上,徘徊于斗牛之间。白露横江,水光接天。纵一苇之所如,凌万顷之茫然。浩浩乎如凭虚御风,而不知其所止;飘飘乎如遗世独立,羽化而登仙。于是饮酒乐甚,扣舷而歌之。歌曰:“桂棹兮兰桨。击空明兮B927流光。渺渺兮余怀,望美人兮天一方。”客有吹洞箫者,倚歌而和之,其声呜呜然,如怨如慕,如泣如诉,馀音袅袅,不绝如缕。舞幽壑之潜蛟,泣孤舟之嫠妇。苏子愀然,正襟危坐,而问客曰:何为其然也?客曰:月朗星稀。乌鹊南飞。此非曹孟德之诗乎!西望夏口,东望武昌,山川相缪,郁乎苍苍,此非孟德之困于周郎者乎!方其破荆州,下江陵,顺流而东也,舳舻千里,旌旗蔽空,酾酒临江,横槊赋诗,固一世之雄也,而今安在哉!况我与子,渔樵于江渚之上,侣鱼暇而友麋鹿。驾一叶之扁舟,举匏樽以相属。寄蜉蝣于天地,渺沧海之一粟,哀我生之须臾,羡长江之无穷。挟飞仙以遨游,抱明月而长终。知不可乎骤得,托遗响于悲风。苏子曰:客亦知夫水与月乎?逝者如斯,而未尝往也;盈虚者如彼,而卒莫消长也。盖将自其变者而观之,则天地曾不能以一瞬;自其不变者而观之,则物与我皆无尽也,而又何羡乎。且夫天地之间,物各有主。苟非吾之所有,虽一毫而莫取。惟江上之清风,与山间之明月,耳得之而为声,目遇之而成色,取之无尽,用之不竭。是造物者之无尽藏也,而吾与子之所共适。客喜而笑,洗盏更酌。肴核既尽,杯盘狼藉。相与枕藉乎舟中,不知东方之既白。



林正大简介: 宋朝诗人,作者信息正在完善中!